Andere mensen denken al snel dat ze je beter kennen dan jij jezelf kent. Persoonlijk zet ik daar mijn vraagtekens bij, zij weten immers alleen wat jij ze hebt verteld, of wat jij ze (dan al niet per ongeluk) hebt laten zien. Daarna geven ze ook nog eens een eigen interpretatie aan wat ze hebben gezien of gehoord en niet zelden is die interpretatie gebaseerd op hun eigen motieven om dingen te doen. Ze projecteren dus een stukje van zichzelf op jou. Maar inderdaad, zij kennen jou beter dan jij jezelf kent.
Natuurlijk betekent dit niet dat je alle adviezen en observaties van anderen naast je neer moet leggen, dat zou bijzonder onverstandig zijn en bovendien ontzeg je jezelf de mogelijkheid om te groeien. Wat het wel betekent is dat je bij jezelf moet blijven. Daarmee bedoel ik dat je niet moet klakkeloos moet gaan geloven in wat anderen over je zeggen, maar zelf kritisch moet kijken naar wat ze zeggen en of dat klopt. Dat is niet makkelijk, zeker niet als het om complimenten gaat, maar zeker wel de moeite waard.
Andere mensen willen eigenlijk het liefste dat je perfect voor hen bent. Alles waar zij zich aan storen, of waar zij last van hebben in jou gedrag moet verdwijnen en alles waar zij mee kunnen leven mag blijven. Handig, zo kan je zeggen dat iemand niet perfect perfect hoeft te zijn. Een zekere mate van imperfectie wordt immers gedoogd. Toen ik me dit eenmaal door had werd het voor mij een stuk makkelijker om me minder aan te trekken van wat andere mensen van mij vinden. Iedereen tevreden houden betekend namelijk niets minder dan perfect zijn, en dat vind ik onbegonnen werk. Wat ik vooral belangrijk vind is dat ik tevreden ben met mezelf. Ik moet in de spiegel kunnen kijken en tevreden zijn met wat ik zie. Als dat om wat voor reden dan ook niet zo is, dan is het tijd om te veranderen.
Helaas ken ik voorbeelden van mensen die zo druk bezig zijn met wat anderen van hen vinden, dat ze zelf niet eens lijken te weten wie ze zijn. Ze houden een masker voor, en dat masker lijkt steeds zwaarder te worden. Toch slepen ze het de rest van hun leven mee omdat ze denken dat ze zonder niet gelukkig zullen worden. Ironisch genoeg is dat juist de reden waarom ze niet gelukkig zijn want achter dat perfecte masker gaat een mens schuil, en mensen zijn nou eenmaal niet perfect.
Jezelf beschrijven is moeilijk, maar toch wil ik jullie uitdagen om een keer een uurtje uit te trekken om een A4tje over jezelf te schrijven. Gewoon, omdat het goed is om een keer in de spiegel te kijken.
