Vijf voor Twaalf

Eigenlijk had ik dit stuk vorig jaar al willen schrijven, maar toen kreeg ik het stuk niet rond voor 12 uur en toen heb ik maar gedaan waar ik goed in ben: Uitstellen. Misschien wel een goed idee in dit geval, aangezien ik nu een kans heb om een beter stuk te schrijven.

Voor mij is 2011 natuurlijk een bijzonder jaar geweest. Ik ben getrouwd, ik ben (voor de derde keer) tante geworden van het aller leukste (kleine) jongetje van de wereld en ik heb mijn BSA (Bindend Studie Advies) gehaald voor mijn studie. Maar zoals jullie misschien nog kunnen herinneren ben ik 2011 ook ingegaan met 3 goede voornemens. Ik heb jullie toen beloofd om aan het eind van het jaar terug te kijken op hoe ik het heb volgehouden. Tja, het is vijf voor twaalf en langer kan ik het niet uitstellen ben ik bang.


Zondag = Wandeldag
Tja, wat zal ik hier eens over zeggen? Zondag is geen wandeldag geworden, maar daar staat wel tegenover dat ik wel twee keer ben wezen baantjes trekken in het zwembad en dat ik regelmatig lopend naar de stad ga en ook weer op twee hoog woon zonder lift. Bij mijn ouders thuis ga ik altijd boven naar het toilet zodat ik toch weer een extra trap loop. Dus nee, Zondag is geen wandeldag, maar ik beweeg wel weer meer. Een half puntje voor Chell.

In 2011 haal ik mijn P
Uhm, zoals ik al zei heb ik het BSA gehaald met 3/4 van mijn P, maar dat is nog steeds een kwart tekort om dit goede doel te halen. Volgend jaar beter!

Meer afschrijven
Een blik op dit weblog laat zien dat dit voornemen in de aanloop naar mijn trouwen al is gesneuveld. Hoewel ik voor andere projecten wel meer heb geschreven heb ik dit weblog verschrikkelijk verwaarloosd de afgelopen maanden. Wat ik wel heb bereikt is dat ik wel alle stukken die ik begin ook afmaak. Het spreekt voor zich dat het volgende goede voornemen wordt dat ik meer stukken moet beginnen.


Al met al ben ik best tevreden met 2011, gelukkig is er nog ruimte voor verbetering voor 2012 anders wordt dat maar een saai jaar. Nu maar hopen dat de wereld niet vergaat zodat ik nog fijn een jaar aan mezelf kan werken. Ik denk dat we allemaal wel weten dat ik nog genoeg te doen heb.

Tot slot wil ik iedereen een gelukkig en vooral erg gezond 2012 wensen. Ik ben heel benieuwd naar wat dit jaar voor ons in petto zal hebben, maar eerst maar eens oud en nieuw. Gezellig met de halve familie om een vuurtje in de tuin staan waar mijn vader gluwijn uitdeelt omdat we niet weten wat we anders met 8 flessen moeten. Dat wordt vast een vrolijke boel.

Stilletjes ons huisje voorbij

Als kind was Sinterklaas avond voor mij echt het feest van het jaar. Wekenlang zette ik elke avond mijn schoen bij het raam en zong ik plichtsgetrouw elk liedje dat ik kende. 'S nachts kon ik dan niet slapen en lag ik gespannen te luisteren of ik wat hoorde. Kon dat misschien het paard van Sinterklaas zijn op het dak? Was die schaduw van een Piet die keek of ik al wel in bed lag? Was dat gerommel in de gang één van de katten of was dat Sinterklaas? Zouden ze mijn wortel voor het paard wel vinden?

Als Sinterklaas dan eindelijk naar ons dorp kwam stonden ik en mijn beste vriend Tim vooraan in de rij, om na afloop urenlang te discussiëren of dit nou de Echte Sinterklaas was, of toch gewoon een hulp Sinterklaas. Tja, wat voor een kind al niet belangrijk is hè?

Vandaag de dag vind ik Sinterklaas nog altijd fantastisch, maar echt vieren doen ik en mijn man niet meer. Tenminste, elk jaar weer verwachten we dat de goedheiligman ons dit jaar toch echt te oud vindt en zijn tijd liever besteed aan al die schattige kinders die wel braaf voor hem zingen. Niets is echter minder waar. Ook dit jaar stond er weer een goed gevulde tas met cadeaus voor de deur.

Dank u wel Sinterklaas!