Een dag zonder moderne technologie, het is alsof je terug gaat in de tijd. Wat moet je opeens met je dag als je niet gaat rondhangen op internet? Gelukkig begint mijn dag pas om half 11, want zondag is de enige dag in de week dat ik mag (en vaak ook kan) uitslapen. Terwijl mijn man een heerlijke smoothie maakt van banaan, vers sinaasappelsap, kiwi en karnemelk begin ik aan de weekend editie van onze krant. In de krant staan een paar verwijzingen naar websites voor meer informatie. Ik heb de Ipad alweer bijna in mijn handen als ik me bedenk dat ik vandaag geen moderne communicatie middelen wil gebruiken. Oh ja. Ik leg mijn Ipad maar weer weg en lees weer verder in de krant.
Tegen de middag begin ik me toch een beetje te vervelen, niet omdat de krant uit is (in tegendeel!) maar vooral omdat ik zin heb in hersenloos vermaak. Helaas zit dat er zonder het gebruik van een beeldscherm niet in. Enigszins jaloers kijk ik naar mijn man. Hij doet niet mee aan mijn Switch off Sunday (hij is niet voor niets informaticus) en speelt een computerspelletje. Ik zoek mijn toevlucht in een tijdschrift in de hoop dat dit voor mijn hersenen ook door kan als 'hersenloos'.
Het is al laat in de middag als ik wil gaan bepalen wat we vanavond eten. Normaal pak ik dan mijn Ipad en surf naar de website van allerhande voor inspiratie, maar nu zal ik het moeten doen mijn mijn verzameling kookboeken. Gelukkig, dan gebruik ik die ook nog eens! Het is wel wat lastig dat de zoekfunctie ontbreekt, maar gelukkig heb ik in een grijs verleden ooit geleerd om de index te gebruiken. Het is even wennen, maar uiteindelijk heb ik gevonden wat ik wil eten: We eten een pittige soep van zoete aardappel.
Natuurlijk moeten die aardappelen wel geschild worden. Normaal doe ik dat terwijl ik een actualiteiten programma zoals één vandaag kijk, maar nu ben ik aangewezen op mijn eigen gedachten. Mijn gedachten dwalen af naar het (kinder)boek dat ik deze zomer graag wil schrijven. Het is eigenlijk best lekker om mijn gedachten eens de vrije loop te laten en wat rust aan mijn hoofd te hebben.
Ook tijdens het eten is het stil aan tafel. Het eten is voor ons normaal een uitgesproken moment om, jawel, TV te kijken. Mijn man probeert me nog over te halen om wel wat te kijken, maar ik vind dat nu ik zover gekomen ben dat ik de Switch off Sunday toch wel af wil maken. Zwijgend eten we het avondeten. Verder dan een paar opmerkingen over het uitschieten met de chilipeper komen we niet.
Net als ik denk dat ik het moeilijkste heb gehad zo aan het einde van de avond loeien er opeens in de verte sirenes die steeds dichterbij komen. Als er ook nog blauwe zwaailichten voorbij komen struikelen mijn man en ik bijna over elkaar heen om bij het raam te komen. Actie in de straat, dat moeten we natuurlijk zien. Een paar huizen verderop stoppen 2 ambulances en een handje vol politiewagens. Er lijkt heel wat aan de hand. Ik dring erop aan bij mijn man om op Twitter te kijken of iemand weet wat er aan de hand is, want ik mag misschien dan niet kijken, maar als hij kijkt en het mij vertelt is het natuurlijk geen vals spelen.
Tegen de tijd dat we naar bed gaan ben ik best tevreden over mijn dag. Natuurlijk had ik nog wel wat meer uit mijn dag willen halen, zoals een stukje wandelen in het park, maar eigenlijk is het me wel heel goed bevallen. Mijn man heeft inmiddels ook toegezegd volgende keer mee te doen. Wat mij betreft is het voor herhaling vatbaar. Doen jullie dan ook mee?
