zondag 14 november 2010

Als je wilt dat dromen uitkomen

Ik ben zelf niet altijd het toonbeeld van daadkracht en zelfdiscipline. Daar ben ik niet trots op, sterker nog, ik erger mij daaraan. Mijn missie voor de komende jaren is dan ook dat ik daar verandering in wil brengen.

Ik probeer elke dag een stap in de goede richting te doen, al is die maar klein, dat maakt niet uit. Elke stap is er één en op elke stap ben ik even trots. Want hoe klein de stap ook was, ik heb hem wel mooi gezet en wie weet welke stappen er nog volgen op weg naar grootse dingen?

Om wat te bereiken in je leven moet je nou eenmaal vooruit kijken. Er is niets mis met bekijken waarom iets niet is gelopen zoals je het graag had gezien, daar leer je immers van, maar tenzij je een tijdmachine hebt uitgevonden (in dat geval zou ik hem graag eens lenen) kan je het verleden niet meer veranderen. Je toekomst daarin tegen nog wel. Ik probeer mezelf elke dag af te vragen wat ik vandaag kan doen om weer een stap dichterbij mijn doel te komen. Daar schiet je meer mee op dan altijd maar over je schouder te kijken en mokken over hoe het had kunnen zijn.

Laatst werd mij (op een workshop) gevraagd wat mensen succesvol maakt. Onwillekeurig is het eerste wat bij je opkomt het woord 'aanleg' of 'talent'. Factoren die je niet kan beïnvloeden, talent heb je, of je hebt het niet. Een kwestie van geluk, zou je kunnen stellen. Maar met talent alleen kom je er niet, want succesvolle mensen hebben vrijwel altijd hun hele leven keihard gewerkt en veel dingen gelaten om hun doel te bereiken.

Het klinkt allemaal zo logisch als ik het zo opschrijf, eigenlijk weten we het allemaal ook al. Toch verwachten we in ons eigen leven dat alles zomaar aan komt waaien. We willen allemaal dat onze dromen uitkomen terwijl we ons nog een keer omdraaien 's ochtends in bed.

Maar als je wilt dat je dromen uitkomen, dan moet je opstaan.

dinsdag 2 november 2010

Overdaad Schaadt

Het zijn de kleine dingen waaraan je merkt dat mijn ouders zich zo langzaam aan richting de 60 begeven. Zo betrap ik mijn moeder steeds vaker op het gebruik van een leesbril en mijn vader heeft (op aanwijzen van zijn kleinzoon) toegegeven dat hij toch echt kaal begint te worden. Nu zijn deze voorbeelden niet zo heel erg en kan ik hier nog best wel om lachen, maar het lachen vergaat me snel als ze met de zoveelste lelijke decoratie aankomen. Ik troost mezelf dan maar met de gedachten dat zij er ook niets aan kunnen doen. Hun ogen worden slechter en ze zien gewoon niet meer dat hun nieuwe aanwinst echt spuuglelijk is.

Gelukkig blijft het grootste deel van het jaar de schade beperkt tot een set lelijke koffie kopjes (beige, babyblauw en rood met goud. Serieus, hoe komt iemand erop?) en zilverkleurige gedrochten waarin ik geen kandelaar herkende tot mijn moeder er kaarsen opzette. Met Kerst is echter het hek van de dam, jaar na jaar komen ze thuis met de meest uiteenlopende decoraties die maar één ding gemeen hebben: Ze zijn allemaal niet om aan te zien.

Jaar na jaar is Kerst het absolute dieptepunt en elke keer als ik denk dat ze niets ergers meer kunnen vinden bewijzen zij het tegendeel. Zo hebben ze al sinds jaar en dag een deurmat die iedereen een 'Ho-ho-ho! Merry Christmas!' toewenst en hangt er tijdens de kerstdagen een extra deurbel aan de deur die uitsluitend kerstliedjes speelt.

Ook dit jaar stellen mijn ouders mij niet teleur. Hun nieuwste aanwinst is een 6 meter hoge lichtgevende kerstboom voor aan de vlaggenmast (ik weet betere manieren om 300 euro te besteden) en een stel lichtgevende herten (sorry, rendieren) voor op het gazon. Hoewel ik echt mijn best heb gedaan om mijn vader op andere ideeën te brengen worden ze toch deze week al neergezet. Wat moet de buurt wel niet denken?

Inderdaad, voordat Sinterklaas goed en wel voet aan wal heeft gezet in Nederland zijn mijn ouders al begonnen met het vieren van Kerst. Het is dat er nog geen echte kerstbomen te koop zijn, anders zou die ook al staan ben ik bang. Voor mijn ouders kan Kerst niet lang genoeg duren en ik kan niet wachten tot het is afgelopen.

Één ding weet ik zeker, als ik vrijdag weer thuis kom stap ik over de deurmat heen. Gewoon, voor de zekerheid.