In het juiste Perspectief

We denken altijd dat we heel wat zijn. Wij, mensen, staan bovenaan de voedselketen. Een voedselketen die we zelf hebben bedacht en waarbij we helemaal zijn uitgegaan van onze superioriteit. We beschouwen onszelf als een grootmacht om rekening mee te houden, we zijn per slot van rekening de intelligentste diersoort op onze planeet.

En inderdaad, de evolutie heeft voor ons niet eens helemaal verkeert uitgepakt. Wij hebben namelijk (relatief gezien) het grootste brein uit het dierenrijk. Dit voordeel is dan ook wel meteen het enige voordeel wat we hebben meegekregen van de evolutie. Dat is maar goed ook, want stel je voor dat we ook nog eens scherpe tanden en klauwen hadden gehad. Dan was er al helemaal geen redden aan meer geweest voor planeet Aarde.

Toch kan ik me uren vermaken door na te denken over hoe klein en onbelangrijk we wellicht zijn. Ik stel me dan voor dat we niet meer zijn dan mieren en dat er ergens wezens zijn die naar ons kijken en helemaal niets van ons begrijpen. Ze bestuderen ons leven, zoals wij dat doen bij dieren en proberen te ontdekken wat we precies doen en misschien wel belangrijker: Waarom?

Nu kan ik je vertellen, zelfs wij zelf weten niet altijd waarom we iets doen. Waarom stappen we bijvoorbeeld 's ochtends massaal in rare metalen dozen en bewegen we ons met zijn allen via dezelfde vaste routes richting dezelfde plaatsen? En nog gekker: Als we ons al op die plaatsen bevinden dan stappen we in die rare metalen dozen om weer naar een andere 'verzamelplaats' te gaan. Wat zijn wij eigenlijk voor rare wezens?

Natuurlijk kan je dit ook weer uit een heel ander perspectief zien. Wat als wij hetzelfde zijn voor die grotere wezens als mieren zijn voor ons: een plaag. Ik beeld me dan in hoe ik op een dag mijn dagelijkse boodschappen doe in de Albert Heijn en opeens het dak eraf getrokken wordt. Voordat ik goed en wel in de gaten heb wat er aan de hand is wordt er kokend heet water naar binnen gegooid en wordt het dak er weer netjes opgezet. Waarom ik dit beeld krijg? Dit is precies wat mijn moeder met mierennesten doet. Als ze er één vind kookt ze water en giet ze dat naar binnen, met alle gevolgen van dien.

Dat iemand het dak van de Albert Heijn eraf zou trekken om kokend water naar binnen te gieten is natuurlijk niet erg realistisch, maar als je de vergelijking doortrekt naar welbekende natuurrampen dan is het opeens niet meer geheel ondenkbaar. Per slot van rekening hebben wij de verklaringen voor natuurrampen zelf verzonnen op basis van wat wij waar nemen. Net als die voedselketen uit het begin van dit weblog.

En zo is het cirkeltje weer rond. Want natuurlijk weten wij wel dat we 's ochtends in de auto stappen om via onze vaste route naar ons werk te gaan. Natuurlijk begrijpen wij wel dat het absurd is om bang te zijn dat iemand het dak van de Albert Heijn aftrekt. En natuurrampen? allemaal logisch verklaarbaar. Toch?

Inderdaad, vanuit ons perspectief hebben we alles toch maar mooi verklaard!

Denk in Oplossingen

Gelukkig, de zomer is voorbij. Tijd om na een (te) lange zomerstop de draad weer op te pakken en met frisse moed er weer tegenaan te gaan. Nu is er het één en ander veranderd in mijn leventje en dat is nu precies waar ik het vandaag over wil hebben. Ik ben namelijk van studie veranderd in September. Een 'last minute' besluit waar ik tot op heden nog geen spijt van heb gehad. Ik ben overgestapt naar Technische Bestuurskunde en ik moet zeggen, er gaat een wereld voor mij open.

Zo ben ik er achter gekomen dat er zo waar ook andere meisjes op de TU in Delft rondlopen en dat sommige (toekomstige) ingenieurs toch wel hebben begrepen dat communicatieve vaardigheden wellicht van pas zullen komen in hun verdere loopbaan. Twee dingen waarvan ik nog maar weinig had gemerkt op de faculteit EWI (Electro techniek, Wiskunde, Informatica) waar ik eerst mijn dagen doorbracht. (en waar ik trouwens nog steeds te vinden ben als ik met rust gelaten wil worden)

Toch heb ik buiten deze enigszins triviale feitjes ook nog iets belangrijks geleerd waarvan ik vrijwel zeker ben dat ik het ook toe kan passen. Meneer de Haan probeert ons namelijk bij te brengen dat het bekende 'denk in oplossingen' alleen maar voor problemen zorgt. Zijn filosofie is dan ook: 'Denk in problemen!'

Ideaal! Iedereen die mij enigszins kent zal namelijk beamen dat ik een geboren doemdenker ben die uren spendeert aan het analyseren van wat er allemaal fout is of kan gaan. Een eeuwige pessimist die niets anders doet dat ideeën uit de lucht schieten voordat ze goed en wel in de lucht hangen. Conclusie? Dat denken in problemen, dat is echt wat voor mij!

Nu ik dus helemaal op mijn plaats zit (en daar vanwege luiheidsredenen voorlopig ook niet meer vanaf kom) ben ik van plan om af en toe wat van mijn nieuwe inzichten omtrent mijn nieuwe studie te gaan delen met jullie. Kleine dingen, zoals het doorbreken van die hardnekkige gedachte dat er altijd maar in oplossingen gedacht moet worden. Ik zal het echt niet te ingewikkeld maken, daar heb ik zelf ook een bloedhekel aan. Waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan, denk ik dan.

De les van vandaag lijkt me duidelijk, maar toch ga ik hem nog een keer herhalen: Denk in oplossingen en veroorzaak problemen die worden opgelost door te denken in problemen. Snappen jullie hem nog? Nee? mooi, dan heb ik later genoeg werk.