Overdaad Schaadt

Het zijn de kleine dingen waaraan je merkt dat mijn ouders zich zo langzaam aan richting de 60 begeven. Zo betrap ik mijn moeder steeds vaker op het gebruik van een leesbril en mijn vader heeft (op aanwijzen van zijn kleinzoon) toegegeven dat hij toch echt kaal begint te worden. Nu zijn deze voorbeelden niet zo heel erg en kan ik hier nog best wel om lachen, maar het lachen vergaat me snel als ze met de zoveelste lelijke decoratie aankomen. Ik troost mezelf dan maar met de gedachten dat zij er ook niets aan kunnen doen. Hun ogen worden slechter en ze zien gewoon niet meer dat hun nieuwe aanwinst echt spuuglelijk is.

Gelukkig blijft het grootste deel van het jaar de schade beperkt tot een set lelijke koffie kopjes (beige, babyblauw en rood met goud. Serieus, hoe komt iemand erop?) en zilverkleurige gedrochten waarin ik geen kandelaar herkende tot mijn moeder er kaarsen opzette. Met Kerst is echter het hek van de dam, jaar na jaar komen ze thuis met de meest uiteenlopende decoraties die maar één ding gemeen hebben: Ze zijn allemaal niet om aan te zien.

Jaar na jaar is Kerst het absolute dieptepunt en elke keer als ik denk dat ze niets ergers meer kunnen vinden bewijzen zij het tegendeel. Zo hebben ze al sinds jaar en dag een deurmat die iedereen een 'Ho-ho-ho! Merry Christmas!' toewenst en hangt er tijdens de kerstdagen een extra deurbel aan de deur die uitsluitend kerstliedjes speelt.

Ook dit jaar stellen mijn ouders mij niet teleur. Hun nieuwste aanwinst is een 6 meter hoge lichtgevende kerstboom voor aan de vlaggenmast (ik weet betere manieren om 300 euro te besteden) en een stel lichtgevende herten (sorry, rendieren) voor op het gazon. Hoewel ik echt mijn best heb gedaan om mijn vader op andere ideeën te brengen worden ze toch deze week al neergezet. Wat moet de buurt wel niet denken?

Inderdaad, voordat Sinterklaas goed en wel voet aan wal heeft gezet in Nederland zijn mijn ouders al begonnen met het vieren van Kerst. Het is dat er nog geen echte kerstbomen te koop zijn, anders zou die ook al staan ben ik bang. Voor mijn ouders kan Kerst niet lang genoeg duren en ik kan niet wachten tot het is afgelopen.

Één ding weet ik zeker, als ik vrijdag weer thuis kom stap ik over de deurmat heen. Gewoon, voor de zekerheid.