zaterdag 12 juni 2010

Een kwestie van Vertrouwen

Je kent het wel: Zit je in je woonkamer lekker Televisie te kijken, belt er een wild vreemde aan die graag even 100,- euro van je wil lenen. Je bedenkt je geen moment, je rent naar je portemonnee en haalt er het gewenste bedrag uit om dit vervolgens aan deze onbekende persoon te overhandigen. Je vraagt nog of hij koffie wil, maar hij bedankt beleefd en met de belofte dat hij het geld volgende week terug zal brengen vertrekt hij weer.

Dit komt je niet bekend voor? Dan komt dat waarschijnlijk omdat er bij jou nooit wordt aangebeld met deze vraag, laat staan dat je deze persoon 100,- euro zou lenen mocht hij onverhoopt wel voor de deur staan. Één ding weet ik zeker: Jij werkt duidelijk niet op een tankstation.

Ik werk wél op een tankstation en ik heb er bijna wekelijks mee te maken: Wild vreemde mensen die mij vragen of ik ze even geld wil lenen. Dit doen ze natuurlijk niet letterlijk (hoewel een enkeling best wel eens zo brutaal is). Nee, meestal komen ze, al dan niet na het tanken, met de mededeling geen geld bij zich te hebben. Ze vinden dan dat ik ze maar moet 'vertrouwen' dat ze volgende week het geld komen brengen.

Nu heb ik in al mijn jaren op het tankstation één ding geleerd: Mensen zijn eigenlijk helemaal niet te vertrouwen, en zeker niet als ze in de waan zijn dat ze je nooit meer zullen zien. Met deze jarenlange ervaring in mijn achterhoofd kan ik dan ook maar één ding zeggen tegen deze mensen: "Nee."

Dit is vaak het moment dat mensen proberen hun zin door te drammen. Ze trekken hiervoor werkelijk alles uit de kast, ik heb elke smoes al gehoord en ben immuun voor zielige verhalen geworden. Mensen vinden het in deze situatie gepast om mij allerlei enge ziektes toe te wensen en zelfs met de dood te bedreigen. Alles wat ik kan doen is duidelijk zijn. Nee blijft dan ook gewoon nee.

Gelukkig komen we er uiteindelijk altijd wel uit. Dan wordt er een vader, moeder, goede vriend, verre oom of vage kennis gebeld. Die is dan wat minder blij, maar ik word van deze oplossing wel een stuk vrolijker. Wellicht krijgen zij hun geld nog terug, ik kan er naar fluiten en tot de conclusie komen dat geld inderdaad niet zomaar aan komt lopen.

Ach, wat zal ik eens zeggen? Het is een kwestie van vertrouwen, of in dit geval: het gebrek daaraan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten