Stemmen voor Gevorderden

Alle campagnes hebben geleid tot dit bijzondere moment. Daar sta ik dan, met het rode potlood in de hand, door de lijsten te kijken. Hoewel ik halverwege elke kabinetsperiode (sinds ik stemrecht heb elk zo'n 2 à 3 jaar) roep dat ik volgende keer toch echt iets anders ga stemmen ben ik ook dit keer opzoek naar lijst 4: de VVD onder leiding van Mark Rutte. Mijn keuze is op hem gevallen en had ik ook mogen stemmen voor een premier, dan was ik nu op een ander stembiljet op zoek geweest naar zijn naam.

Het is al met al de vierde keer dat ik ga stemmen. In 2006 mocht ik voor het eerst stemmen voor de landelijke verkiezingen, ook toen stemde ik VVD. Toen nog op Rita Verdonk via een machtiging want zelf woonde ik op dat moment in de Verenigde Staten voor een uitwisselingsproject. De tweede keer was voor het Europese parlement eind vorig jaar. Na het uitvoerig bekijken van de standpunten van alle partijen heb ik toen op Hero Brinkman gestemd, dit op aanraden van een bekende die met de heer Brinkman had gewerkt. De derde keer was voor de gemeenteraad eerder dit jaar. Ik heb toen lang getwijfeld tussen de PVV en de VVD (blijkbaar hou ik van veel V's in een naam) en koos uiteindelijk voor een vrouwelijke kandidate van de VVD die stond voor wat ik belangrijk vind.

En dan vandaag natuurlijk. Het begint al goed want het is rustig op het stembureau. Toch sta ik in de rij omdat de voorzitter van het stembureau toch even moet vertellen hoe belangrijk ze wel of niet is. Ze is namelijk zo belangrijk dat ze niet afgelost kan worden. Omdat mevrouw schijnbaar niet zo'n multitasker is heeft ze echter wel moeite om tegelijkertijd het paspoort van de mevrouw voor mij te controleren. Dit irriteert me een beetje, want terwijl dit maar niet opschiet staan er twee andere medewerkers rustig toe te kijken.

Ambtenaren zeker.

De volgende beproeving van mijn geduld is de meneer die mij mijn stembiljet aan moet reiken. Hij heeft er moeite mee om slechts één biljet van de stapel te halen. Het ligt op het puntje van mijn tong om hem onschuldig glimlachend mede te delen dat hij er eventueel ook wel twee mee mag geven, als dat makkelijker is. Gelukkig weet ik me in te houden en glimlach ik enkel vriendelijk als hij mij mijn stembiljet aangeeft en nog een hap neemt van zijn snickers, die hij al die tijd krampachtig in zijn andere hand heeft vastgehouden. Goddank weet ik mezelf er ook van te weerhouden om daarop commentaar te hebben. In plaats daarvan mompel ik een bedankje en draai me om richting het stemhokje.

Ik vul mijn keuze in en vouw onhandig het stembiljet weer dicht. Ondertussen vraag ik me serieus af waarom die stembiljetten zo groot zijn, en de lettertjes zo klein. Als ik mijn stembiljet in de stembus deponeer kijkt de jongen die kiezers zit te turven me vragend aan: "Is het gelukt?"

Leuker zou zijn als ik zou antwoorden dat ik twijfel omdat ik zojuist mijn stem in een dichtgelijmde vuilniscontainer heb gegooid, maar wederom houd ik mijn commentaar voor me en antwoord in plaats daarvan met een glimlach: "Ja hoor, weer één voor Rutte!"

Ik wacht op mijn vriend die het stemhokje na mij heeft betreden. Samen lopen we het stembureau uit en kijken elkaar vragend aan: "Waar heb jij eigenlijk op gestemd?"