Hiep hiep...

Hoera. Ik was (weer) jarig. In tegenstelling tot de meeste andere mensen maak je mij er niet heel erg gelukkig mee om hier al te lang bij stil te staan. Het is niet zo zeer omdat ik weer een jaar ouder ben, ik word per slot van rekening dagelijks een dag ouder en ben daar inmiddels redelijk aan gewend, maar meer omdat ik dan geacht word om 'gezellig' mijn verjaardag te vieren. Wat gebeurd er eigenlijk als ik mijn verjaardag liever niet vier?

Het antwoord op die vraag is erg simpel, dan regelt mijn moeder toch gewoon dat het huis helemaal vol zit? Ik was al een paar maanden systematisch (dan vergeet je niet per ongeluk iemand) aan iedereen aan het vertellen dat ik mijn verjaardag niet zou vieren omdat ik uitgerekend die dag de hele dag aan het werk zou zijn. (Ja, ik vond het ook heel vervelend.) Toch belde een week van tevoren een goede vriendin van de familie, of de vrijdag voor mijn verjaardag schikte.

Nu is 'nee' zeggen is niet de sterkste kant van mijn moeder en dus was de eerste visite een feit. Toen mijn zus en zwager hoorden dat ik toch wel mijn verjaardag zou 'vieren' waren zij natuurlijk ook van de partij, en ook mijn broer en zijn gezin besloten prompt om op vrijdag hun opwachting te maken. Als klap op de vuurpijl belden ook mijn schoonouders nog in de loop van de week, je raad het al, of vrijdag uit kwam.

Dus daar zat ik dan, op vrijdagavond met een glimlach vastgeschroefd op mijn gezicht, gezellig mijn verjaardag te vieren. Tja, wat zal ik erover zeggen? Je wordt maar één keer 23... toch?